De dupe worden van de borstvoedingsmaffia. Een vervelend schuldgevoel waar veel vrouwen in Nederland mee zitten. Erg vervelend lijkt me. Een gevoel waar je op dat moment niks meer mee kunt en die je boos maakt. Boos op diegene die er anders over denken. Gefrustreerd op die blije borstvoedmamma’s. Die ongegeneerd hun kind aan hun borst leggen. Nergens anders meer over kunnen hebben dan hoe gezond hun melk is voor hun kind. Je zou er gek van worden.
Het is niet raar dat dit gevoel vandaag de dag bestaat, en die blije borstvoedmamma’s zijn daar ook niet boos over. Nee? Nee, echt niet! Die vinden het alleen maar vervelend voor jullie en hopen hun gevonden geluk in de natuur op jullie over te brengen. Helaas gaat dat niet helemaal goed en bestaat er veel frustratie. Daarom wil ik proberen met dit stuk uit te leggen waar de woede van de vrouw die borstvoeding geeft vandaan komt. Want dat die er is zal ik niet onder stoelen of banken schuiven en dat gaat al even een generatie of twee terug.
Zo vertelde mijn oma nog altijd spijt te hebben dat ze geluisterd had naar haar kinderarts die haar adviseerde per direct met de borstvoeding te stoppen. Haar kind was negen maanden en werd er ‘veel te dik van’. Met pijn in haar hart stopte ze, ze was zelf ook niet de slankste en wilde het beste voor haar kind. Haar zoontje snapte er niks van en weigerde met veel tranen de fles. Uiteindelijk lukte het dan toch door een enorm gat aan het uiteinde van de speen te knippen. Tot de dag van vandaag baalt ze dat ze haar eigen gevoel hierin geen waarde heeft toegekend.
Mijn andere oma is nog weer iets ouder en toen was borstvoeding al helemaal een ‘onhygiënisch gebeuren’. Als je dan toch besloot het te doen werd eerst je hele borst schoongemaakt met alcohol voordat de baby werd aangelegd. Na twee weken begonnen buikkrampjes en mijn oma won advies in bij haar huisarts. Stoppen met borstvoeding en over naar de fles, was het advies. Toen ze erachter kwam dat dit niet de uitkomst bood, was het al te laat.
Mijn moeder lukte het zich af te sluiten van al deze goedbedoelde flesadviezen. Ze voedde mij zelfs tot mijn vierde. Toch durft ze het tot op de dag van vandaag lang niet aan iedereen te vertellen. Ze verzweeg het zelfs tegen haar kraamhulp na de geboorte van haar tweede kind.
Toen ik zelf net bevallen was gaf ik de borst. Het duurde niet lang of de vragen over flesjes kwamen. Wanneer stop je? Goh, geef je nog steeds de borst? Lukt het flesje niet? Ach wat vervelend. Heeft ‘ie veel krampjes? Ja, dat komt door wat jij eet.
Kijk nu eens goed naar onderstaande reclame. Bedenk eens hoeveel vrouwen er daardoor met stuwing in hun borsten lagen te huilen op hun kraambed. Alleen omdat ze ‘het beste’ voor hun kindje wilden, terwijl hun hele lijf en moeder natuur iets anders schreeuwden, en vertel mij dan nog eens; wie is de maffia?
Miljoenen vrouwen en baby’s zijn vanaf de opkomst van de kunstvoedingsindustrie tot vandaag de dag slachtoffer geworden van deze industrie. Nee, niet ‘omdat de toekomst van je kindje vandaag begint’, maar omdat er miljarden te verdienen zijn aan koeienuiers.
Natuurlijk is kunstvoeding niet het beste voor kindjes wanneer er ook speciaal afgestemde moedermelk bestaat. Helaas wordt er tot op de dag van vandaag nog veel misbruik gemaakt van het onzekere moederhart door de kunstvoedingsindustrie. Hier is door de jaren heen veel mee kapot gemaakt en is moeder natuur de dupe geworden. Sterker nog: er zijn vrouwen die aangeven het ‘onnatuurlijk’ te vinden en er voor kiezen met stuwing in hun kraambed blijven liggen, puur en alleen omdat de industrie in de afgelopen jaren vol met blije baby-advertenties en flesjes het erin heeft geprent.
En lieve moeder die zich schuldig voelt: is die borstvoedende vrouw diegene die je pijn doet? Of is datgene wat pijn doet iets anders? Wantrouwen in je lichaam? Schaamte voor je eigen borsten? Een ideaalbeeld gecreëerd in reclames over flesjes terwijl je lichaam iets anders vertelt? De oude generatie die vertelt dat het makkelijker is?
Weet dat je je van mij niet schuldig hoeft te voelen. Ik weet dat je je uiterste best deed de beste mamma te zijn, maar dat de reclame je hierin heeft gevormd.
Laten we elkaar steunen, maar vooral, laten we in de toekomst het wonder wat we vlak na de geboorte mogen ontvangen zelf eens de keuze geven. Leg hem of haar op je lichaam en met het kleine lichaampje zelf de route bepalen naar wat voor hem of haar belangrijk is.
Daar is geen enkele reclame voor nodig, van welke maffia dan ook.