Op 30 april 2014 werd onze dochter Sanne met 25 weken door middel van een spoedkeizersnede geboren. Ze woog nog geen 1000 gram en moest meteen in de couveuse aan de beademing. Ze werd opgenomen in de gloednieuwe NICU in Glasgow (waar wij wonen). Overrompeld dat ons tweede kindje er nu al was, zo veel te vroeg, kwam ik wat later bij van de narcose. Door omstandigheden was ik alleen; mijn man was nog onderweg, mijn zoontje gelukkig ondergebracht bij vrienden.
Ik had een lieve verloskundige die bij me bleef en zij vertelde mij dat mijn dochtertje de keizersnede had overleefd, dat ze een goed gewicht had voor haar gestatie, een mooi bosje zwart krulhaar en dat ze stabiel en goed verzorgd was opgenomen op de NICU. Ze gaf me regelmatig updates over mijn dochtertje en zei dat ze snel haar eerste voeding nodig zou hebben en of ik van plan was borstvoeding te geven, want dat is bewezen het beste voor een premature baby.
Borstvoeding! Natuurlijk, ik had immers met veel plezier een jaar lang borstvoeding gegeven aan mijn zoontje. Ja, met kolven was ik bekend, maar ik had op dat moment geen idee wat exclusief kolven voor moeders van neonaten betekende.
De verloskundige legde mij uit dat ik het beste met de hand kon afkolven tot de melkproductie op gang kwam. Mijn dochter zou de eerste dagen toch maar iets van 20 ml per dag krijgen. Ik had nog nooit met de hand afgekolfd, dus dat werd mij uitgelegd en zo kolfde ik meteen 2ml colostrum. Ze plakte er een label op en riep meteen iemand om het naar mijn dochtertje te brengen. Ze legde me ook uit dat ik in het begin zeker alle 2-3 uur met de hand moest afkolven en dat het belangrijk was om in de eerste 48 uur een goede start te maken. Dat was zo waar! Ik bleef zelf drie dagen in het ziekenhuis om bij te komen van de keizersnede en op dag 2 liep ik met twee grote meloenen (de melk was binnen, stuwing, ohoh wat deed dat pijn en wat was ik blij tegelijk!).
Toen ik thuis kwam begon het werk pas echt. Alle drie uur met een dubbele elektrische kolf. In het begin maar kleine hoeveelheden en soms schoot ik in de stress, was het wel genoeg? Een vriendin adviseerde mij om vaker te kolven, omdat het mijn productie op de lange termijn goed zou doen. Dus dat deed ik. Alle twee uur. Vaak in het ziekenhuis, maar ook thuis, in de auto, ‘s nachts. En regelmatig afkolven met de hand, want dat hielp mijn productie enorm.
Ik had wel vier of vijf kolfsetjes, want ik had niet altijd zin om de afwas te doen. Ik was moe, verdrietig, en ons hele gezin stond op zijn kop. Mijn zoontje was gelukkig nog te jong om echt te begrijpen wat er aan de hand was. Hij ging af en toe mee naar het ziekenhuis, vond het prachtig dat hij een zusje had en begreep niet dat wij ons zorgen maakten om haar ademhaling en longontwikkeling. Ook het kolven vond hij prachtig. Hij had zijn eigen setje en ging altijd mee naar de kolfkamer in het ziekenhuis en kwam thuis ook met zijn cupjes naast me zitten.
Aangezien Sanne in de eerste maand een tijd geen voeding mocht krijgen in verband met haar longproblemen, bouwde ik snel een flinke melkvoorsprong op. Ik hield een logboek bij en realiseerde me dat ik makkelijk 1000ml per dag aan het kolven was voor een baby die op dat moment maar 300ml per dag kreeg.
Ik vroeg aan Sanne’s NICU verpleegkundige of ik misschien kon minderen met kolven. Ze gaf toe het eigenlijk ook niet te weten en ze ging het uitzoeken en al snel kwam ze terug met advies. Bleek dat als je meer dan 750ml per dag kolfde na vier weken, je rustig wat kon afbouwen, dus dat deed ik. Ik ging naar acht keer per dag, toen zeven, en toen zes, maar nog steeds kwam er zeker 800ml per dag binnen. Mijn vriezer thuis zat vol, en ik was goed op weg om de supervriezer in de NICU op te vullen.
Ik werd ook door de arts benaderd of ik donor wilde worden en dat wilde ik graag. Dus kreeg ik een reeks bloedtesten en een interview over levensstijl en zo werd ik donor voor de Schotse moedermelkbank en heb ik hopelijk nog heel veel andere prematuren mogen voeden (ze grapten in de NICU altijd dat ik de hele afdeling (zes baby’s) kon voeden ‘ nou, ze zaten er niet zover naast, hoor!).
Nou is al dat kolven leuk en aardig, maar uiteindelijk wil je je kindje toch aan de borst. Na een moeilijke eerste vier weken, begon Sanne steeds beter te groeien lag toen met 33 weken op de gewone zorgafdeling.
Ik wilde haar graag aan de borst en heb menig overleg gehad met de Speech and Language Therapist die ons hierin begeleide (dus geen lactatiekundige). Ze legde me uit dat het niet nodig was om de baby eerste de fles te geven (ze kreeg nog sondevoeding), maar dat we rustig eerst kunnen kijken wat ze van het borstvoeden zou vinden. Sanne had altijd al een goede zuigreflex gehad en vanaf het eerste moment een speentje gekregen (dat is normaal in de NICU om de zuigreflex te blijven stimuleren). Ze zei ook dat niemand Sanne een fles zal geven totdat ik daar expliciet toestemming voor zou geven.
Ik besloot om het eerst zonder fles te doen en alleen aan te leggen. Sanne hapte meteen aan en nam een paar grote slokken. Wat een opluchting. Het waren korte sessies en ik voedde bij met een neussonde als ik het gevoel had dat ze meer nodig had. Twee weken elke dag aanleggen en toe had Sanne het helemaal door. Met 36 weken (11 weken oud) kon ze een volledige voeding aan de borst nemen en soms mocht ik in het ziekenhuis in een ouderkamer blijven slapen om haar ook ‘s nachts te kunnen voeden. Op de tijden dat ik er niet was kreeg Sanne sondevoeding. Toen het voeden aan de borst goed ging, gaf ik ook toestemming voor drinken uit de fles. Iedereen was heel tevreden dat het voeden zo goed ging en we konden voorbereidingen maken om naar huis te gaan. Uiteindelijk mochten we een dag voor haar uitgerekende datum naar huis, 14,5 weken later.
Nu 15,5 maanden later drinkt Sanne dagelijks aan de borst. Ze groeit goed, krijgt nog extra zuurstof en loopt qua motorische ontwikkeling wat achter. Ze wordt nauw in de gaten gehouden door een team van artsen en iedereen is positief en verwacht dat onze kleine dappere dame deze slechte start vrijwel geheel achter zich kan laten. Dankzij borstvoeding? Misschien. Het heeft haar zeker geen kwaad gedaan.
Marloes
- Reageren? Dat kan op de Facebookpagina van Kenniscentrum Borstvoeding
- Heb jij ook een belangrijk verhaal? Kijk hier en schrijf ons over je zieleroerselen!